Vril در باستان به عنوان انرژی یا نیروی طبیعی تحت عناوین مختلفی شناخته می شد . چینی ها آن را چی ، هندوها پرانا ، ژاپنی ها آن را ریکی و در ایران باستان آن را گلاما می نامیدند .
اعتقاد بر این است که این واژه خاستگاه خود را از زبان آتلانتیس کهن گرفته است . ریشۀ آتلانتیس «وری» ، به معنای زندگی ، منبع واژۀ «وریل» می باشد که بازگو کنندۀ ایدۀ اصلی حیاتی یا انرژی زندگی است . این اصطلاح ریشه ، بر اصطلاحات ابتدایی مشابه در سانسکریت تاثیر گذاشته است .
پیش از جنگ جهانی دوم در آلمان ، (انجمن «Vril» وریل) از نشان صلیب شکسته یا سواستیکا (卐) «سواستیکا از واژهٔ سانسکریتِ “Suvastika” مشتق شده و به معنای «هستی نیک» است» استفاده می کرد که غرب و شرق را به یکدیگر پیوند می داد .
این انجمن به اعضای خود مراقبه و تمریناتی را آموزش می داد تا نیروی وریل در آنها بیدار شود . هدف نهایی آنها دستیابی به Raumflug (پرواز فضایی) بود تا بدین وسیله خود را به صورت فلکی الدبران برسانند . برای دستیابی به این هدف انجمن وریل به همراه انجمن Thule Gesellschaft در پروژه ای بلند پروازانه سرمایه گذاری کردند . هدف این پروژه ساخت وسیله ای (ماشین) (بر اساس الهاماتی که از بیگانگان آریایی دریافت می شد) بود که بتواند پرواز ها و سفرهایی بین ابعاد مختلف انجام دهد .
وریل جمیع انرژی های آشکار در جهان خلقت است . هم چنین پرانا منشا تمام نیروهای آشکار و نهان موجود درون انسان ها و طبیعت پیرامون آن ها می باشد . حرارت ، نور ، الکتریسیته ، مغناطیس و غیره همگی ، تجلی وریل هستند . کلیه ی نیروهای ذهنی و فیزیکی ظهور پرانا هستند و آن نیرویی است که در تمام سطوح هستی وجود دارد . هر چیزی که حرکت می کند و حیات دارد صاحب پرانا است . وریل یا پرانا به ذهن مرتبط است و به واسطه ی ذهن به اراده و و از طریق اراده به روح و از آن به هستی متعال مرتبط می شود .
تمامی نیروها و پرانا از سرچشمه ی مشترکی به نام آتمن «آتمَن (سانسکریت : आत्मन्)(آتما) به زبان سانسکریت کلمه‌ای است که به معنای خود ، روح یا جان . در فلسفه هندو به خصوص در مکتب ویدانته در هندوئیسم ، آتمان برهان حرکت است . به باور هندوها ، یک روح واحد کیهانی به نام برهمن وجود دارد . هر موجود زنده یک روح ذاتی (آتمان) و خدایی دارد که با برهمن یکی است . از آن جا که موجودات زنده این را درک نمی کنند و فریب این تصاویر نا ماندگار جهان ظاهری را می خورند روح های ذاتی افراد در تله بدن ها گیر افتاده و نمی تواند به برهمن بپیوندد . تنها زمانی که فرد این یگانگی ارواح (وحدانیت وجود) را کاملاً درک کرد ، آتمان می تواند از چرخه زایش دوباره و قانون کارما بگریزد و به برهمن جاویدان بپیوندد» سرچشمه می گیرند .